Pyreneëen in zicht

Jazeker, toen ik vanmorgen uit Hagetmau vertrok, dacht ik dat het toch onderhand wel eens zou kunnen om wat Pyreneëen te zien. En inderdaad, dat gebeurde halverwege de ochtend. Eerst één, later meer. Ze lagen prachtig te schitteren in de zon. Als alles gaat zoals ik verwacht, heb ik nog twee Franse etappes te gaan. Dan kom ik dus woensdagmiddag aan in St.-Jean-Pied-de-Port. Van daaruit kan ik donderdagmorgen aan de klim beginnen.
Dat is overigens grappig, over deze bedevaart gaan allemaal verschillende verhalen in 't rond. Ik heb gehoord van mensen die zeiden dat het 2700 km was naar Santiago vanuit Nederland. En ook dat het wel 1600 m klimmen is om van Frankrijk naar Spanje te komen. Maar iedereen die je erover spreekt, heeft andere afstanden en hoogtegetallen. Nu maakt het mij niet zo uit, het moet toch gebeuren. Althans, moeten, ik vind mezelf nog steeds een zeer bevoorrecht persoon dat ik dit mag beleven. Zo maar drie maanden er tussenuit om de reis van je leven te maken. Een buitenkans, met recht want ik ben nog nooit zo veel buiten geweest.

Gisteren was het buiten trouwens even iets minder. Ik startte om zes uur (ja, ik was wakker en waarom zal je wachten?) en het regende al. Dat bleef zo tot vroeg in de middag. Het laatste uur heb ik dus gelukkig zonder poncho moigen lopen maar ik was ondanks (of dankzij) de poncho toch nat. Het was namelijk best warm.

Vandaag is het ook warm, maar nu zonder regen. Ik slaap vannacht in een prachtg pelgrimsonderkomen in Orthez. Sleutel gehaald bij de VVV en er staat een hele keuken tot mijn bezschikking. En natuurlijk een slaapzaaltje maar voorlopig ben ik de enige gast. Gisteravond sliep ik in een tent op de gemeentecamping in Hagetmau. Daar kwam vroeg in de avond nog een andere pelgrim bij: Maciej uit Polen. Hij was op de fiets. Zijn en mijn Duits waren (was?) precies goed genog om elkaar te verstaan. Leuke vent, heerlijk zitten praten.

Ik ga weer verder met de pelgrimsreis en groet jullie vanuit zonnig Orthez.

Frank