Doel bereikt

Lieve lezers en lezeressen,

Inderdaad, het doel is bereikt. Een heel goed gevoel. Maar wat ik ook in de berichten las: de weg is het doel. Dat klopt inderdaad. Het gaan is belangrijker dan het moment van aankomst. En gegaan ben ik. Van zondag 22 maart om kwart voor acht ´s morgens tot gisteravond half acht. Toen stond ik in de kathedraal in Santiago, samen met Irma. We dachten ´s morgens nog een kilometer of dertig te lopen om voor de woensdag nog 20 kilometer over te houden, maar eenmaal onderweg zijn we maar verder gegeaan. Uiteindelijk was het weer een dag van 56 km, maar het was het waard.

Ik heb van begin tot eind genoten van deze prachtige reis. En inderdaad leer je meer van de moeilijke dagen dan van de gemakkelijke. En moeilijke waren er zeker. Ik denk terug aan België toen ik geen onderdak dacht te kunnen vinden. Aan Reims met de pijn boven mijn enkels. Aan Spanje waar de lange eentonige stukken op de meseta me op de proef stelden. Aan het missen van Peet en de meiden. Allemaal ontzettend leerzaam.
Ik ben dankbaar dat ik deze reis heb mogen en kunnen maken. Dankbaar voor de ruimte die Peet me gaf om dit te doen, hoe moeilijk het voor haar ook was. Voor de kracht in mijn lichaam en mijn geest. Die krachten waren allebei nodig om tot hier te komen. Ik ben dankbaar voor alle mensen die ik onderweg mocht ontmoeten en die me hielpen ontdekkingen in mezelf te kunnen doen.
En natuurlijk ben ik dankbaar voor alle berichten die ik steeds weer op deze website mocht lezen. Heerlijk om te weten dat zoveel mensen meeleefden en me steeds weer voorzagen van complimenten en bemoediging. Alles bij elkaar heeft me dat zeker naar Santiago gedragen.

En nu is er weer een dun lijntje bijgekomen dat van Soest naar Santiago loopt. Het begint bij onze keukendeur en loopt onzichtbaar via veel lieve mensen naar de deur van de kathedraal in Santiago.
Vanmorgen heb ik in die kathedraal de mis met zeven (!) heren bijgewoond. Bijzonder.
Ik realiseerde me wat het geweest moet zijn voor een eenvoudig boertje uit Soest dat in - bijvoorbeeld - 1453 naar deze stad is gelopen en overweldigd en gesterkt door alle pracht en praal de terugreis moest aanvaarden. Dit schrijvertje uit Soest stapt morgen in het vliegtuig en is in een halve dag thuis. Wat een verschil...

Ik kijk er erg naar uit om weer thuis te zijn. Ik kijk er ook erg naar uit om iedereen weer te zien en te spreken. Zoals ik al eerder schreef, zal dat niet met iedereen in de eerste vijf minuten plaatsvinden maar we houden het tegoed.

Nogmaals dank en heel veel liefs,


Frank