Alleen maar niet eenzaam

Inderdaad, de hele dag loop ik in mijn eentje. Toch voel ik me geen moment eenzaam. In mijn hoofd speelt zich heel wat af. Ik heb tenslotte niets anders te doen dan te zorgen dat ik van A naa B kom, en dat ik in B kan eten en slapen. Simpel. Dus dan houd je ruimte over om allerlei gedachten te ontwikkelen, vragen te stellen en antwoorden te zoeken. Zo eenvoudig kan het leven zijn.

De lichamelijke kant is inmiddels een stuk eenvoudiger geworden. Ik denk dat mijn conditie sterk verbeterd is in de zes weken dat ik nu loop. Ook vandaag weer zonder problemen een etappe van 35 km gelopen. In de gids die ik gebruik zijn de etappes korter, soms zelfs maar 16 km. Maar dan ben je om half twaalf in een dorpje waar verder niets te doen is dan het bezichtigen ven aan heel kleine kerk uit de twaalfde eeuw. Nu bezichtig ik die kerken graag maar om dat nu een hele middag te doen...
Verder plan ik aan het eind van iederde dag mijn etappe van de volgende dag en schrijf ik in mijn dagboek. Ik kwam er onlangs achter dat ik per dag twee kantjes mag schrjven in plaats van één. Dat scheelt heel wat, dus ik schrijf lekker verder.

Of ik heimwee heb? Niet echt. Ik verlang natuurlijk wel naar degenen die ik achterliet maar niet zodanig dat het me belemmert in mijn doen en laten. Maar dat de reis vlotter verloopt dan ik had gepland, vind ik helemaal geen probleem. Ik vind het ook heerlijk om elke dag even te bellen met Peet en maandag had ik de meiden aan de lijn, toen ik bij een familie verbleef waar ik gratis kon bellen. Ook waar ik nu ben, kreeg ik meteen het gebruik van de computer aangeboden. En waar ik nu ben, is echt diep in de Franse rimboe. Het plaatsje heet Roquebrune, het ligt ongeveer 10 kilometer ten noorden van La Réole. Ook niet bekend? Ten zuiden van Parijs, hou het daar maar op.

En nog even een boodschap voor de sponsors uit Payssé: lief aangeboden, zeker als het een picknick zonde omelet betreft. Maar ik denk dat de afstand tussen mijn route en jullie huis toch altijd nog zo'n honderd kilometer is. Dat wordt een erg ingrijpende picknick.

Al met al hoop ik in de loop van de volgende week de Pyreneëen te kunnen zien. Ik ben overigens al tevreden met één Pyrenee. Die andere volgenn vanzelf wel. Als het weer zo blijft als vandaag, heb ik het dik voor elkaar. Ik denk dat het vanmiddag 30 graden is, voor vrijdag hebben ze 34 graden voorspeld...

Ik geniet lekker verder en hoop dat dat in Nederland ook volop gebeurt.

Lieve groet,

Frank