Wind mee, heuvel af

Lieve mensen wat gaat het heerlijk. Vandaag heb ik een rustdag, wat inhoudt dat ik maar 24 km gelopen heb en vanmiddag al in Perigueux ben aangekomen. Eitje. Ik denk dat mijn conditie steeds beter wordt en dat ik afstanden van tussen de 30 en 40 km steeds normaler begin te vinden.

Ik heb gisteren zitten rekenen en kwam er toen achter dat ik al over de helft van het aantal kilometers ben. Dat geeft de burger moed. Zelfs als ik na Santiago nog drie dagen doorloop om in Finisterre te komen, zit de helft er al op. In Finisterre kwamen de pelgrims in vroeger dagen bij de zee aan. Dat was het einde voor de wereld voor ze, vandaar: finis terra.

De mogelijkheden voor het vinden van onderdak zijn op dit deel van de reis minder toevallig of afhankelijk van goedwillende burgemeesters. De gids die ik gebruik, geeft steeds goed aan waar onderdak te vinden is: bij de parochie, bij een jeugdherberg of in 'refuges' van de Vrienden van de weg van Sint Jacob (maar dan in het Frans). Een refuge is letterlijk vertaald een vluchtplaats. Maar de vluchtplaatsen die ik de afgelopen twee nachten bezocht, waren erg aangenaam. Ze worden bij toerbeurt door vrijwilligers beheerd, meestal ex-pelgrims. De afgelopen nacht was ik de enige pelgrim in Sorges en Jacques - dat kan geen toeval wezen, die naam - zorgde erg goed voor me. De vegetarische maaltijd draait vaak uit op een omelet maar ik ben de laatste die daarover zeurt. En vanmorgen stond Jaques ook heel solidair vroeg op met mij en afwassen mocht ik niet, na het ontbijt. De refuge is door de gemeente aangelegd in een oud gebouw. De inrichting is verzorgd door de vienden vqn de St. Jaques. En dat ziet er goed uit.

Ik vind het weer heerlijk om al die reacties te lezen. Leuk dat jullie zo meeleven en mij zo zingend en fluitend door de wereld kunnen zien stappen. Het gaat buitengewoon goed tijdens mijn reis en ik geniet van alles wat ik zie en hoor. De hele dag buiten zijn, is een feest. Dat geldt vooral voor de paden door bossen en velden. Het voorjaar is in alle hevigheid losgebarsten en dat is volop genieten.
Lichamelijk en geestelijk gaat het dus fantastisch en vaak moet ik denken aan wat Stephan zei, de pelgrim met wie ik zes dagen gelopen heb. "Als het vandaag zou stoppen, is het al geweldig geweest", was zijn uitspraak. En die deed hij toen we België nog niet eens uit waren. Hij heeft gelijk. Het is de reis van mijn leven en als het vandaag zou stoppen...

Ik wens alle lezers en schrijvers een zelfde ervaring toe, en dat hoeft niet per se wandelend naar Santiago te zijn.

Veel liefs en groeten,

Frank